Dentysta po raz ostatni...

Tym razem mogłam się w końcu wyspać przed wizytą u dentysty, a nie, tak jak poprzednio, iść pół przytomna na 8:00. Choć może to i lepiej, że byłam pół świadoma? No mniejsza o to. Byłam umówiona na 15:00. Niestety tym razem musiałam udać się do innej kliniki, a ta była oddalona od mojego domu o ponad 2 mile, przy czym prowadziła do niej droga, przy której tradycyjnie nie było chodnika, bo Amerykanie to naród na kółkach, a szkoda, bo mogłabym sobie zrobić spacerek. Zadzwoniłam więc po taksówkę, a tu można było się wkurzyć... Dzwonię do jednej firmy - nie ma żadnej taksówki, która przyjechałaby po mnie o 2:00 PM, a tak sobie życzyłam. Dzwonię do drugiej i słyszę odpowiedź "We are not serving your area", tak? a przecież w internecie macie jak byk wypisaną moją miejscowość. No cóż... dzwonię do trzeciej firmy... "Będziemy za 10 - 20 minut" ... za chwilę dzwoni do mnie taksówkarz i pyta jeszcze raz pod jaki adres ma przyjechać, podałam adres, powiedział "I'll be there in 2 minutes"... Skoro miał pojawić się w dwie minuty, to wyszłam już z domu wyszykowana, zamknęłam drzwi, nawet nic nie zdążyłam przegryźć, bo przecież myłam zęby i nie chciałam, żeby dentysta przegrzebywał się przez resztki jedzenia, więc wyszłam przed dom i czekam... i czekam... i czekam... minęło 10 minut! Potem kolejne 10! i kiedy już miałam dzwonić do niego i pytać gdzie jest, zobaczyłam, że na horyzoncie wyłania się jakiś stary grat, a u mnie rzadko jakiś samochód przejeżdża (średnio z 10 na godzinę ;) ) i ten stary grat okazał się być moją taksówką. No dobra, spóźniłeś się koleś, ale zdążymy, więc zostaje ci to darowane ;) Po drodze GPS wyprowadził szanownego taksówkarza w polę, trochę pobłądził, ale w końcu znaleźliśmy się na właściwej trasie. Kiedy dotarliśmy na miejsce dostał ode mnie mały napiwek za to, że musiał się biedak stresować, że nie wiedział gdzie jest. 

Jestem na miejscu, wchodzę do budynku i szukam suite no. 204. Zaglądam do środka, do recepcji, i jak to zwykle bywa, wypełniam ankietę dotyczącą mojego zdrowia. Były to pytania typu "czy masz alergię na to czy na to", "czy cierpisz na jakieś choroby związane z sercem np. angina", "czy miałeś jakieś choroby weneryczne np. viral hepatitis" itp. 

Później poszłam poczekalni by usiąść i oczekiwać na swoją kolej... i już za chwilę byłam wołana na fotel przez asystentkę. 

Ta wizyta również wyglądała inaczej... Choć wiele czynności się powtórzyło, to jednak były też inne elementy zawarte w całym rytuale. Pokazałam asystentce swoje piękne zdjęcie rtg zainfekowanego zęba, po czym ze szczegółami opowiedziałam jego historię, jak to był leczony nie tak dawno w Polsce i pewnego dnia pękł, więc pomyślałam, że dzieje się coś złego, dlatego poszłam do dentysty, a dentysta skierowała mnie tu itd. 

Następnie przemiła dentist assistant poinformowała mnie, że pracuje z nimi pewien dentystka polskiego pochodzenia, ale niestety go tutaj dziś nie ma, bo jest na wakacjach. Zrobiła też kilka zdjęć rtg tego samego zęba i zawołała głównego dentystę, który miał się mną dzisiaj zająć. Dentysta okazał się panem z niezłym poczuciem humoru, wymieniliśmy się żartami, po czym z ogromnym entuzjazmem i podekscytowaniem patrzył na rentgen mojego nieszczęsnego zęba, jakby miał zaraz zabrać się do przekopywania dna rzeki w poszukiwaniu złota. Nawet asystentka zapytała mnie wtedy "Are you as excited as he is?"... powiedziałam, że "Yeah, that's gonna be interesting. I will be happier when I leave, though" haha. Asystentka jak i dentysta wybuchnęli śmiechem, po czym powiedzieli "We are not taking it personally, no worries"... Kiedy w klinice dentystycznej spotyka się takich ludzi, to aż chce się do nich wracać. Niestety mi już nie będzie dane chodzić tam nawet na wizyty kontrolne :( ... 

Po co tam właściwie przyszłam? Przyszłam na leczenie kanałowe... cała impreza trwała prawie 2 godziny... na szczęście podczas tych dwóch godzin miałam specjalną "poduszkę" z jednej strony szczęki pomiędzy górnymi i dolnymi zębami, po to bym nie męczyła się i własnymi siłami nie próbowała trzymać otwartej buzi przez tak długi czas. Na oczy założyli mi też okulary przeciwsłoneczne, żeby lampa nie raziła mnie w oczy. No i zaczęło się... Dentysta jak zwykle powiedział, że jeśli coś zaboli, to mam dać znać podnosząc rękę, wtedy zrobimy przerwę lub damy więcej znieczulenia w to miejsce. Szczerze? Przez cały zabieg nic mnie nie bolało, zaczęłam coś czuć przy końcówce, ale nie było to nic, co można było nazwać bólem. Po wszystkim, dentysta wyprostował mój fotel do pozycji siedzącej i znów zrobił zdjęcia rtg mojego zęba nad którym pracował, po czym wyjaśnił mi ze szczegółami co robił, dlaczego, gdzie i co ja mam zrobić w razie gdyby zaczęło mnie strasznie boleć i gdyby pojawiła się opuchlizna. Kiedy już zadałam wszystkie pytania jakie przyszły mi na myśl, doktorek się pożegnał, a asystentka poszła ze mną do recepcji, gdzie dostałam spis leków przeciwbólowych w razie gdybym czuła ból przez kolejne kilka dni co jest normą, no i przyszedł czas na płacenie...

Jesteście ciekawi ile?

...

$ 1296.00 

Ale, że ubezpieczenie pokrywa część kosztów, zapłaciłam $ 378... uff (wystarczyłoby na round trip samolotem do NY :( )