I'm Proud to be an American | Obywatelstwo amerykańskie

Witam Was ponownie, moi drodzy Czytelnicy! Dzisiejszy wpis na blogu będzie o tym jak aplikowałam o amerykańskie obywatelstwo. Ponieważ jest to temat, który pewnie Was interesuje, napiszę o całym procesie kilka słów i mam nadzieję, że komuś ten post się przyda. "Jak zdobyć amerykańskie obywatelstwo?" - to najczęściej pojawiające się pytanie w e-mailach, które dostaję od czytelników. Mam nadzieję, że ten post zaspokoi nieco ciekawość zainteresowanych. 

Standardowo, aby zostać obywatelem USA trzeba:

1.  Urodzić się w USA, lub

2.  Mieć przynajmniej jednego rodzica z amerykańskim obywatelstwem, lub

3.  Być rezydentem (posiadaczem Zielonej Karty/Green Card) przez przynajmniej 5 lat, lub
4. Być rezydentem (posiadaczem Zielonej Karty/Green Card) przez przynajmniej 3 lata, pod warunkiem, że jest się w związku małżeńskim z obywatelem USA

Tutaj możecie poczytać więcej o tym kto jeszcze może ubiegać się o naturalizację i dlaczego warto zostać amerykańskim obywatelem: KLIK

Na samym początku chciałabym zaznaczyć, że jako żona amerykańskiego żołnierza jestem traktowana trochę inaczej niż przeciętny aplikant. Nie chcę mówić, że bardziej ulgowo, ale cały proces od momentu wysłania aplikacji o obywatelstwo do samej ceremonii z przysięgą trwał dość krótko w porównaniu do innych aplikantów z którymi miałam okazję o tym rozmawiać.

Zanim wypełniłam aplikację o obywatelstwo, udałam się na spotkanie zorganizowane w bazie w Fort Bragg, NC, które miało na celu przybliżyć nam temat imigracji do USA jak i starania się o naturalizację (Immigration and Citizenship Information). Na spotkaniu mogliśmy zadawać pytania dotyczące wypełniania aplikacji, wiz, potrzebnych dokumentów, analizowaliśmy też różne życiowe scenariusze, rozmawialiśmy o tym jak zachować się podczas egzaminu na obywatelstwo itp. Nie wiem na ile przydatne było to spotkanie, ale zadałam kilka pytań, które właściwie nie były jakieś skomplikowane, ale stwierdziłam jak zawsze, że lepiej zapytać o każdą błahostkę, bo później przez taki mały szczegół w papierach cały proces może się opóźnić. Jeśli jednak ktoś ma jakieś np. problemy z prawem, bo np. został przyłapany na kradzieży czy dostał mandat w wysokości powyżej $500 to warto zasięgnąć porady w dobrych źródłach, a osoba prowadząca to spotkanie była akurat "paralegal" współpracującym z USCIS.

Kilka tygodni po tym spotkaniu zabrałam się za wypełnianie formularza N-400 i gromadzenia potrzebnych dokumentów, które trzeba było do tego formularza załączyć. Zanim jednak wpakowałam wszystkie dokumenty do koperty z zamiarem posłania ich do USCIC, coś mnie tknęło, żeby skorzystać z pomocy kolejnej osoby, która oferowała usługi imigracyjne na terenie bazy w Fort Bragg. Chciałam po prostu żeby ktoś przejrzał moją aplikację i upewnił się, że wszystko jest wypełnione poprawnie oraz że mam wszystkie dokumenty potrzebne do aplikowania. I bardzo dobrze, że na to spotkanie poszłam! Okazało się, że nie wszystkie przeglądarki iternetowe (np. Mozilla) poprawnie wyświetlają formularz N-400. Na moim wydrukowanym formularzu nie było kodu kreskowego na dole dokumentu, więc prawdopodobnie byłby problem z moją aplikacją. Pani, która sprawdzała moje dokumenty poleciła mi, by otworzyć formularz w przeglądarce Internet Explorer i wypełnić oraz wydrukować go raz jeszcze. Dostałam też od niej kopertę, która była już zaadresowana na trochę inny adres niż podawano na stronie USCIS i to w tej kopercie polecono mi by wysłać całą aplikację. Nie pamiętam już dokładnie o co chodziło z tym innym adresem, ale wydaje mi się, że osoba, do której wysyałałam moje dokumenty zajmowała się sprawami imigracyjnymi właśnie żołnierzy i ich rodzin. Być może na tym polegało całe ułatwienie i przyspieszenie tego procesu, ale nie dam głowy.

Ponieważ formularze i potrzebne dokumenty mogą się zmienić, zalecam aby zapoznać się na bieżąco z tą stroną: https://www.uscis.gov/n-400

Po sprawdzeniu wszystkich dokumentów i wypełnieniu i wydrukowaniu formularza raz jeszcze, wysłałam w końcu swoją aplikację. Tak to się prezentowało jeśli chodzi o czas od momentu wysłania aplikacji, aż do przysięgi:

25 marca - Wysłałam aplikację o obywatelstwo (formularz N-400 plus potrzebne dokumenty).
28 marca - Aplikacja została dostarczona.
1 kwietnia - USCIS otrzymali wpłatę za aplikację.
9 kwietnia - Data na dokumencie Biometrics Appointment Notice, który został do mnie wysłany 12 kwietnia, a który otrzymałam 15 kwietnia.
11 kwietnia - Otrzymałam dokument I-797Cl Notice of Action (NOA) datowany na 4 kwietnia (na dokumencie widniał m.in. mój application number).
27 kwietnia - Biometrics Appointment (zebrano moje odciski palców, zrobiono mi zdjęcie i otrzymałam też materiały do nauki na egzamin - książeczkę i płytę CD).
28 maja - otrzymałam Interview Notice z datą i godziną egzaminu.
27 czerwca - egzamin.
1 lipca - Oath Ceremony czyli przysięga i rozdanie Certificates of Naturalization.

Jak widziecie z powyżego rozkładu, cały proces trwał ciut ponad 3 miesiące, czyli uwinęli się bardzo szybko! Jeśli natiomiast Wasza sprawa idzie wolniej, proszę się tym nie przejmować i nie denerwować na zapas, bo czytałam na różnych forach jak i słyszałam od innych osób, że oni czekali średnio 5-6 miesięcy.

Jak wyglądał egzamin?

Pamiętam, że zjawiłam się w urzędzie przed czasem. Czy byłam zestresowana? Raczej nie, wydawało mi się, że byłam dobrze przygotowana do egzaminu, więc nie było się czym denerwować. Droga od mojego miejsca zamieszkania do urzędu imigracyjnego to ponad godzina jazdy, więc i wtedy zapuściłam sobie w samochodzie płytkę, którą dostałam na Biometrics Appointment z pytaniami i odpowiedziami i słuchałam i odpowiadałam robiąc sobie ostatnią już powtórkę przed egzaminem. Pytań jest 100 i dotyczą one geografii, historii, polityki, wiedzy ogólnej na temat USA. Wystarczy po prostu sobie je powtarzać, najlepiej wraz z płytą kiedy jedziemy autem albo w domu podczas wykonywania innych czynności, a wszystko samo nam wejdzie do głowy, zwłaszcza, jeśli jesteście słuchowcami ;-)

Zaraz po tym jak zjawiłam się w urzędzie Citizenship and Immigration Services w Durham,  NC pokierowano mnie do poczekalni. Czekałam cierpliwie patrząc na otwierające się przede mną drzwi z najdzieją, że w końcu i mnie zawołają, a kiedy nareszcie nastała ta chwila, zerwałam się z miejsca i z uśmiechem na twarzy ruszyłam w kierunku USCIS Officer.

Weszłam do biura zaraz za urzędnikiem i usiadłam naprzeciw niego. Pamiętam, że najpierw ucięliśmy sobie krótką rozmowę na temat tego skąd jestem, co robię w Stanach i co robi mój mąż w armii, po czym zaglądneliśmy do mojej aplikacji, którą wysłałam pod koniec marca i zostałam zapytana czy od tamtego czasu coś się u mnie zmieniło. Następnie pytania z formularza zostały mi zadane raz jeszcze. Po zakończeniu tej procedury, USCIS officer zapytał mnie czy jestem gotowa na pytania egzaminacyjne i odpowiedziałam oczywiście, że tak. Dostałam sześć pytań. Na egzaminie można dostać 10 pytań, ale wystarczy odpowiedzieć poprawnie na 6, żeby go zaliczyć, więc po tym jak odpowiedziałam poprawnie na pierwsze 6 pytań, nie zadawano mi ich więcej. Pytania, które dostałam wypunktowałam poniżej:

1. What is freedom of religion?
2. When must all men register for the Selective Service?
3. Name one state that borders Canada.
4. How many U.S. Senators are there?
5. In what month do we vote for President?
6. When was the Constitution written?

Kiedy udzielałam odpowiedzi na pytania, USCIS officer zapisywał dokładnie takie odpowiedzi jaki padały z moich ust. 

Następnie przeszliśmy do testu z języka...

Test z języka angielskiego był tak banalny, że chyba już prostrzego nie można było stworzyć. Pamiętam, że Immigration Officer poprosił mnie o zapisanie pytania "What do we pay to the government?," a następnie odpowiedzi "We pay taxes." Jak polecił, tak zrobiłam. Oddałam kartkę gdzie zapisałam pytanie i odpowiedź i to by było na tyle. 

Po egzaminie dostałam dokument N-652 (Naturalization Interview Results), na którym odhaczony był kwadracik informujący, że zdałam egzamin z angielskiego oraz wiedzy na temat U.S. history and government oraz, że moja aplikacja została "recommended for approval." Następnie zostałam poproszona o wyjście do poczekalni, gdzie po kilkunastu minutach dostałam zaproszenie na the Oath Ceremony. 

Moja Oath Ceremony odbyła się również w Durham w USCIS Raleigh-Durham Field Office o godzinie 9:30 am. Zaprosiłam na ceremonię moją dobrą znajomą Amerykankę. Chciałam zaprosić męża oraz mojego przyjaciela, ale niestety mąż był wtedy w Katarze, a moj przyjaciel musiał pracować.

Przed wejściem do sali w której odbyła się ceremonia, oddałam swoje dwie Green Cards osobie (dwie dlatego, że miałam wciąż tę Conditional GC oraz tę na 10 lat), która raz jeszcze sprawdzała czy nic się nie zmieniło od momentu egzaminu tzn. dostałam od niej takie pytania jak "Are you still married?" albo "Did you get a speeding ticket on your way here?" Na pierwsze pytanie odpowiedziałam twierdząco, a na drugie przecząco i zostałam pokierowana do sali, gdzie wskazano w którym miejscu powinnam usiąść. Na moim krześle znalazłam taką oto kopertę z flagą i planem ceremonii:

Usadzono mnie w pierwszym rzędzie, co w moim przypadku rzadko się zdarza, gdyż jestem osobą wysoką (178 zm wzrostu), więc prawdopodobnie kiedy wstawałam z miejsca, zasłaniałam cały widok innym. 

W trakcie ceremonii okazało się, że jestem jedyną osobą z Polski na sali.

Po ceremonii zarejestrowałam się do głosowania i 8 listopada 2016 roku oddałam głos w wyborach prezydenckich. 

Aplikowałam też o amerykański paszport przed moją podróżą do Polski:

Tak oto przebiegła moja naturalizacja ;)